Volg de tekens, de signalen, de symbolen en de boodschappen van krachtdieren alsook de woorden in een mooi gesprek. Wanneer je het eenmaal ziet, hoort en weet, kun je het niet meer niet zien, horen en weten. Bewustzijn in groei en ontwikkeling is mijn leidraad. Ik word geleid en altijd geholpen.
Het fenomeen tijd
Vanuit onrust in de onderdrukking van verdriet in verlies, dwaal ik al dagen vaker door mijn agenda. Wanneer dit, welke dag dat? Wanneer vrij of wanneer vol? Het is alweer mei, het fenomeen tijd kan ik niet meer bijbenen. Al vier weken wonen we in Zeeland en het voelt al langer dan een half jaar. Onze zoon heb ik alweer bijna drie maanden geleden achtergelaten op zijn geliefde eiland en wij zijn met een symbolisch leeg nest verhuisd naar een nieuwe provincie aan het einde van de wereld.
Hoort erbij
Menselijk gezien, waren het interessante dagen. Waar ik enerzijds aan het landen ben op onze nieuwe plek, in rust en dankbaarheid, heb ik elke dag wel ‘iets’ te doen. In de tuin of rommelen in huis. Er is ook een onrust, een rusteloosheid en een onbehagen wat toeneemt. Ik wuif het weg. Ben nog niet in staat te voelen, het doet teveel pijn. Doe net of het er niet is en verklaar met mijn hoofd in gedachten en verklein deze gevoelens tot: komt door de verhuizing. Hoort erbij.
Verdriet en tranen onderdruk ik. Ik slik ze weg en verstop ze
Ik hou dit bewust onbewust vol tot zeker vier dagen. Dan begint de onderdrukte stroom van emoties los te komen vanuit een oude drama energie. Hardop praat ik net iets luider: ‘Ik doe niets, ik werk niet, arbeidsongeschikt, er is geen inkomen, ik tel niet mee, ik hoor er niet bij, ik schiet tekort….Jammerend, radeloos, reddeloos. ‘Wat moet ik nou?’ Verdriet en tranen onderdruk ik. Ik slik ze weg en verstop ze.
Ik heb geen eigen werkplek. Dat is wat ik mis. Plannen en ideeën genoeg en toch wil het niet. Geen puf, intens moe en geen zin. Geen zichtbaarheid, geen ruchtbaarheid, niet te vinden, niet te traceren. Ik trek me terug. Ik doe er toch niet toe.
Alles is met elkaar verbonden
En dan ineens zie ik het wanneer ik stilval in mijn agenda. Het is bijna juni. De maand van het jaar die ik liever oversla. Het voelt als een klap in mijn gezicht en tegelijkertijd opent er een energieveld van synchroniciteit. Alles komt samen, alles is met elkaar verbonden. Al dagen zie ik rouw kwikstaartjes op de Zeedijk voor me uitvliegen en huppend rennen op de grond. Er is een explosie van rouwvliegjes in een grote kamerplant die we voor de verhuizing hebben verpot met nieuwe aarde. Een witte vlinder blijft maar om me heen cirkelen in de tuin. Ik voel de behoefte om heel hard te huilen en toch lukt me dat niet. Een traanklier aan mijn linkeroog (moederzijde) voelt dicht. Het is gevoelig, opgezet en dik en opgehoopte stille tranen van verdriet in verlies, vullen een charmante vochtzak. Het ‘conflict’ wat hieronder zit is ‘iets wat ik niet wil zien’…en dan besef ik me in dat moment dat de helende fase is aangebroken. Ik vertrouw op de zelfhelende kracht van mijn lichaam.
777 in Numerologie
In een dierbare verbinding komen de zevens ter sprake. De uitvaart van mam was op 7-7-2023, een zeven jaar. De zeven staat voor hergeboorte en loslaten. Magie kunnen en durven zien en omarmen. Ik denk terug aan mijn spreken in een overvolle en doodstille aula op een bloedhete dag in juli. Waar ik de magie van numerologie durfde te delen, omdat het zoveel voor mij betekent. Er zoveel waarheid en wijsheid in schuilt. Ik hoor in het gelijkwaardige prachtige gesprek dat er een boodschap is voor nu in mijn eigen woorden, in mijn speech van die dag. Ik heb het nooit meer teruggelezen, de opname van de uitvaartceremonie nooit meer teruggekeken.
In eenheid en eindeloos bewustzijn
Ik voel de uitnodiging. Het stromen van mijn tranen begint. Ik lees welke muziek ik had uitgezocht na mijn woorden en luister met het volume voluit naar het nummer ‘Angels in the room’. Ze omarmen me. Net als de muziek die de kinderen hadden uitgezocht. ‘In the stars’. De plek waarvan ik voel dat mijn lieve mama in haar licht nu deel van is. En die magische sterren, waar ik vandaan kom en ooit ook weer naar terug zal keren. In eenheid en eindeloos bewustzijn. Ik herinner me de boodschap en de bevestiging voor mij terwijl ik lees: Ik heb het goed gedaan.
Traanwater voedt mijn wortels
Aankomende week neem ik heel bewust de rust en ruimte om de uitvaart van twee jaar geleden terug te kijken. Om in een diepere laag van rouw te voelen welk verdriet in het verlies van mijn moeder na een levenslang ingewikkelde moeder-dochter verbinding, los mag komen. Waar ik mag vertrouwen op verwerking en heling, om in overvloed weer te kunnen stromen. Traanwater voedt mijn wortels, hoe Zinvol is dat.
