Kennelijk zijn de stormen nog niet uitgeraasd. Zijn we aan het wachten op de volgende in dit geval vrouwelijke storm die met haar naam zeer krachtig staat voor ‘overwinning’. Wat wil er in mij overwonnen worden vraag ik me af?
Innerlijke storm
Vanochtend stond ik mezelf toe in de stilte voor de fysieke storm te voelen hoe een innerlijke storm opnieuw van buitenaf werd aangewakkerd. Hoe het door mij heen raast in oude stukken en systemen die mij niet willen loslaten. Wat betekent dit en wat houd ik hierin zelf nog vast?
In het oog van de storm zie ik wat er in mij wil overwinnen
Inmiddels raast het buiten en voelbaar in mijn lijf lekker oncomfortabel door. In de energie van emoties die worden opgeschud, waar mijn oude ik in het bekende patroon van de vechtstand belandt, gebeurt er ook iets anders. In het oog van de storm zie ik wat er in mij wil overwinnen. Ik zie en voel de angst van binnen om werkelijk te zijn wie ik ben en wil zijn en wat ik te doen heb. Waar ik vanuit het oude, in mijn nieuwe zelf niet wordt geaccepteerd, blijf ik mezelf afwijzen. En daar voel ik de overwinning in mezelf.
Ik zie ineens heel helder het oude wat aan mij blijft trekken omdat ik het zelf ontzettend moeilijk en zwaar vind om alles los te laten.
Ruimte voor het nieuwe
Deze krachtige storm helpt mij mezelf te overwinnen. En ze doet nog veel meer. Ze laat ons zien, wanneer we bereidt zijn, in het oog van de storm te durven en willen zien, wat het is in ons, in het oude, in alle blaming en shaming en in alle dubbele agenda’s die onder de noemer van versoepelingen dubbel en dwars doorgedrukt gaan worden.
Ze helpt ons nog even heel krachtig om extra chaos te creëren, om vervolgens alle shit van de afgelopen twee jaar voor nu te helpen opruimen. De straten schoon te vegen en ruimte te maken voor het nieuwe.
